دلنوشته

سلام و صبح بر شما بخیر و نیکی

دیروز صحبت از روز مهرورزی و عشق بود،به ذهنم مطالبی آمد که در چند جمله شرح آن را تقدیم کنم. عشق واژه مقدسی است و فرد عاشق غرق در معشوقه خود می گردد،از خود بیخود می شود و نفسش به نفس طرف مقابل پیوند می خورد،گاه ما در این عرصه ادعای عاشق بودن را در می آوریم در حالی که فقط در قالب یک دوست عمل می کنیم. در دنیای پر زر و برق ،انسان ها به نگاه های گوناگون به مواردی از دوستی ها می رسند،دوستی مال و فرزند یکی از آنهاست،اما به واقع دوستی وقتی رنگ واقعی می گیرد که معشوقه شما،ارزش و عیارش به حدی باشد که شما که در وادی معنی،اشرف مخلوقات هستید،خود در مقابلش خمیده و سر تعظیم فرود ببرید. تاریخ که ورق می زنیم ،داستان عشق زلیخا به حضرت یوسف می بینیم که در نهایت زلیخا معنی عشق را به معنای واقعی آن درک کرد و به جای عبد به معبود اتصال برقرار نمود و گاه انسان چنان نگاهش غرق در رضای معشوق می افتد که حاضر است خود و اهل بیتش را فدا کند همانند سیدالشهداءحضرت حسین بن علی(ع) و در آخر، گاه باید بر علاقه و اتصال عالم مادی دل برید تا در مسیر معشوق خود قرار گیری همانند حضرت ابراهیم که تنها فرزند خود را به قتلگاه برد. آری ،امروز در دور و بر خود که می نگرم عاشقان زیادی می بینم که به قول امروزی ها ولنتاین خود را نه در گفتار بلکه در عمل به اثبات رساندند،مادران و پدران شهید از آن نمونه اند. دوستان،عشق در یک کلام،غرق در تماشای خالق هستی شدن رنگ واقعی می گیرد،و اگر به این نگاه رضای خداوند،به همسر،فرزند،پدر و مادر،مال و...عشق بورزیم،در این عالم نقش خود را درست و در مسیر صحیح پیمودیم. سالم و تندرست باشید. واعظ عباس۲۵بهمن۱۳۹۷ abbas.vaez.bordkhun: https://t.me/abbasvaez4008 http://sapp.ir/abbasvaez4008

وبلاگ شخصی عباس واعظ (بردخون)...