دو خاطره از معاویه

نسایی، یکی از محدّثان بزرگ اهل سنّت، کتابی در فضایل علی علیه السلام با نام «الخصایص فی فضل علی بن ابی طالب» نوشته است. زمانی که از او درخواست شد که در فضایل معاویه نیز چیزی بنویسد، در پاسخ چنین گفت: چیزی که فضیلت ایشان باشد، سراغ ندارم. تنها دو خاطره از وی به یاد دارم:

یکی اینکه روزی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله مشاهده کرد که ابو سفیان بر اشتری سوار است، پسرش معاویه عنان مرکب را به دست دارد، و پسر دیگرش یزید بن ابی سفیان آن را از عقب می راند و با تشریفات قبیلگی حرکت می کنند. پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: «لَعَنَ اللّهُ الرَّاکِبَ وَالْقَائِدَ وَالسَائِقَ؛ خدا هم سوار و هم جلودار و هم مشایعت کننده را لعنت کند.»

دیگر اینکه روزی پیامبر صلی الله علیه و آله برای انجام مأموریتی کسی را دنبال معاویه فرستاد. مأمور برگشت و گفت: معاویه مشغول غذاخوردن است. بار دوم مأمور رفت و خبر آورد که او مشغول خوردن غذا است. بار سوم نیز قضیه تکرار شد و معاویه با تأخیر زیاد آمد. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در نوبت سوم فرمود: «لاَ اَشْبَعَ اللّه بَطْنَهُ؛ خداوند شکم او را سیر نکند.»

و بعد از این نفرین، معاویه هرچه غذا می خورد سیر نمی شد. گاهی آن قدر می خورد که فریادش بلند می گشت که خسته شدم و شکمم دارد می ترکد، ولی سیر نشدم.